Το πρόσθιο μέρος του λαιμού μας ονομάζεται «δέρη» ή «δειρή» (ενώ το όπισθεν «αὐχήν» = αυχένας).
Η πρόθεση «περί» φανερώνει την κίνηση «γύρω-γύρω», όπως «περίβολος», «περίμετρος» κ.α.
Γύρω (περί) του λαιμού μας (τῆς δέρης μας) τοποθετούμε το «περιδέραιον»!
Για άλλη μια φορά βλέπουμε πως η ελληνική γλώσσα φανερώνει ακριβώς την έννοια της κάθε λέξεως (σε αντίθεση με την λέξη «κολιέ» που χρησιμοποιούμε πιο συχνά, αλλά που δεν φανερώνει απολύτως τίποτα σχετικά με την ιδιότητα/ σημασία του αντικειμένου).
Μία από τις πολύ όμορφες ιστορίες της Ελληνικής Μυθολογίας είναι αυτή του περιδέραιου της Αρμονίας που επιθυμούσε διακαώςη Εριφύλη…
Εικόνα: Ο Πολυνείκης προσφέρει στην Εριφύλη το περιδέραιο της Αρμονίας. Ερυθρόμορφη οινοχόη περ. –450 , –440, Μουσείο του Λούβρου.
Εικόνα: Ο Πολυνείκης προσφέρει στην Εριφύλη το περιδέραιο της Αρμονίας. Ερυθρόμορφη οινοχόη περ. –450 , –440, Μουσείο του Λούβρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου